Evening Ride

Warszawa - CPK

Morning Ride

Evening Walk

Open: 1 (60h 18min.)  Poniżej opis z mojego przejazdu:

Kiedy na kilka dni przed startem kolega rzucił mi wyzwanie pokonania trasy Wisły 1200 w czasie < 60 godzin, tylko się zaśmiałem. I choć tego celu nie udało się osiągnąć, to siła płynąca z samej idei zasianej w głowie miała ogromny wpływ na cały przebieg ultramaratonu. Ale po kolei:
Start w sobotę 8:25 ze schroniska na Przysłopie pod Baranią Górą, nawierzchnia wilgotna po wcześniejszym deszczu, ale bez większych ilości błota, przyjemne 12-14 stopni Celsjusza. Niektórzy startowali już ubrani na krótko, ja wolałem zostawić na sobie kamizelkę i rękawki, aby nie wychłodzić się na zjazdach. Górzysty odcinek do pierwszego asfaltu udało się pokonać dynamicznie i bez żadnego kapcia, co było dobrym zwiastunem na dalszą część trasy. Nawet wał w Goczałkowicach był świeżo skoszony. Jeszcze przed Oświęcimiem dwukrotnie spotkała mnie miła niespodzianka, gdyż na trasę wyjechali znajomi rowerzyści aby pokibicować uczestnikom i przejechali ze mną po kilka kilometrów. Choć pogoda sprzyjała, robiło się coraz cieplej (28 stopni) i płynów ubywało coraz szybciej. Zdecydowałem się zjechać do sklepu w Mętkowie (140 km) gdzie zjadłem banana i kanapkę, uzupełniłem płyny, po czym ruszyłem dalej w trasę. Las Wolski w Krakowie objechałem kilkakrotnie przed startem, dzięki czemu tym razem bez zbędnego błądzenia i hamowania na zjazdach udało się sprawnie pokonać ten odcinek. BTW: Pozdrawiam spotkanego tam uczestnika na pięknym cannondale'u z którym zamieniłem parę zdań. W centrum Krakowa zatrzymałem się na obiad w upatrzonej wcześniej pierogarni (210 km). Postój niemal idealnie zgrał się z małym oberwaniem chmury, które przeczekałem zajadając się pierogami. Przy okazji zorientowałem się, że jest jakiś problem z moim trackerem. Znajomy zwrócił mi uwagę, że zostało mi tylko 33% baterii. Podłączyłem więc tracker do powerbanku i choć migała dioda ładowania, po kilkunastu minutach poziom naładowania trackera spadł do 30%. Następny postój miał być w okolicy Szczucina, ale postanowiłem zjechać jeszcze do pitstopu "Zwał jak zwał" (233 km) aby podłączyć tracker do ładowania z gniazdka. Przy okazji do układu pokarmowego wszedł naleśnik i zimna lemoniada. Po kilkunastu minutach "ładowania" aplikacja pokazała, że w trackerze pozostało już tylko 16% (sic!). Dzwoniłem i wysyłałem sms do organizatora w tej sprawie, ale nie doczekałem się odpowiedzi. Pozostało jechać dalej długim i spokojnym odcinkiem wału wyłożonego gładkim asfaltem obserwując, jak słońce pomału chyli się ku zachodowi. Na tym odcinku miałem przyjemność zapoznać się i zamienić kilka słów z innymi uczestnikami - z Łukaszem, a następnie z Wieśkiem, których serdecznie pozdrawiam :) Do kolejnego postoju na stacji paliw (360 km) dotarłem około godz. 23. Na dużym zmęczeniu i o tak późnej porze z trudem wepchałem w siebie kolejną zakupioną bułkę. Po ponad godzinnej przerwie ruszyłem w dalszą drogę zdecydowanie spokojniejszym tempem, aby nie popełnić jakiegoś katastrofalnego błędu spowodowanego obniżonym poziomem koncentracji. Zwłaszcza pokonanie Gór Pieprzowych to był ostrożny spacer i przenoszenie roweru nad leżącymi konarami i odsłoniętymi korzeniami drzew. W międzyczasie okazało się też, że mój tracker padł ostatecznie w okolicy Połańca. Generalnie pierwsza część drugiego dnia jazdy nie należała do najlepszych w moim wykonaniu. Liczyłem na zjedzenie normalnego śniadania w Kazimierzu Dolnym, więc zjechałem do restauracji, ale okazało się, że trzeba czekać godzinę. Kupiłem tam tylko najdroższą Fantę w życiu, ale za to skorzystałem z toalety aby się nieco odświeżyć. Następnie zjechałem do restauracji w Puławach ale okazało się, że akurat mieli organizację wesela, więc też nie było opcji zjedzenia śniadania. Tuż za Puławami czekała "pachulszczyzna" w najczystszej postaci, czyli przedzieranie się przez wał gęsto zarośnięty wysokimi po pas trawą, pokrzywami i kłującymi roślinami podobnymi do ostów. Dopiero w Dęblinie (565 km) udało się coś zjeść na stacji paliw około godziny 9:30. Dalsza jazda po płytach wzdłuż wału szła w miarę dobrze, a gdzie się płyty kończyły, szło już trochę mniej dobrze. Lekki boczny wiatr nie przeszkadzał, ale robiło się coraz cieplej (29 stopni). Na kolejny zaplanowany z góry postój w kultowym Barze u Zosi (623 km) dotarłem około godziny 12 w niedzielę. Na obiad wszedł pyszny i pożywny żurek z jajkiem i kiełbasą oraz pierogi ze szpinakiem. Kiedy ruszałem w dalszą część trasy, na niebie już zaczęły kłębić się groźnie wyglądające chmury. Miałem nadzieję, że uda się dotrzeć do Warszawy przed deszczem. Niestety jeszcze zanim dojechałem do Otwocka, przeszła krótka ulewa, która zamieniła twardy, stabilny grunt w cienką warstwę masełka, na której rower zachowywał się bardzo nieprzewidywalnie. Zakończyło się to dla mnie efektowną glebą, obtarciem skóry na nodze i przekrzywioną manetką w rowerze. Na szczęście obyło się bez poważniejszego defektu bądź kontuzji, a nieco dalej był jeszcze otwarty sklep, gdzie mogłem kupić większą ilość czystej wody do opłukania siebie i roweru, a przy okazji naprostowałem też manetkę. Kolejna większa ulewa przyszła kiedy akurat przejeżdżałem prez Wyspy Zawadowskie więc tym razem "warszawska amazonia" była jechana na mokro. Po dotarciu do Wału Miedzeszyńskiego znowu wyszło słońce, wzrosło morale i żwawo potoczyłem się do Nowego Dworu Mazowieckiego, na zaplanowany kolejny postój na stacji paliw (725 km) i potencjalny nocleg. Do Nowego Dworu dotarłem w niedzielę przed godziną 19. Po posiłku, sprawdzeniu prognozy opadów i ogólnej ocenie sytuacji i samopoczucia podjąłem decyzję, że pojadę dalej. Dosuszyłem tylko stopy i skarpety, bo odparzenia po deszczu zaczęły mocno doskwierać, i ruszyłem w dalszą drogę. Niezwykle miłym zaskoczeniem było natrafienie na otwarty jeszcze sklepik w Wyszogrodzie czynny w niedzielę do 21:30 (na żabkę czynną do 21 już się nie załapałem). Pojedzony i zaopatrzony na dalszą drogę ruszyłem w kierunku Płocka, gdzie zamierzałem znaleźć jakiś nocleg. Ten odcinek na szczęście nie był bardzo wymagający i pomimo późnej pory i zmeczenia udało się go pokonać dość sprawnie. Do południowych rubieży Płocka dotarłem jeszcze w niedzielę około 23:30. Niestety logistyka i posługiwanie się aplikacjami mobilnymi to nie moja najmocniejsza strona, i pierwszy z hoteli podpowiedzianych przez booking okazał się niewypałem. Zakwaterowałem się dopiero drugiej miejscówce bliżej centrum Płocka. Tam prysznic, 1,5 godziny snu, śniadanie z dwóch drożdżówek dowiezionych z poprzedniego dnia i zaraz po 3 rano wyjazd w dalszą drogę. Gdzieś w dzikich krzakach przed Dobrzyniem pogubiłem trasę i daremnie musiałem prowadzić rower w stronę tych właściwych pachulskich krzaków. Za to przy okazji udało mi się spotkać z dwoma innymi Wiślakami, którzy akurat w te krzaki zmierzali :) Pierwsze poniedziałkowe tankowanie miało miejsce o 7 rano w Lewiatanie na 885 km trasy. gdzie dopakowałem się pączkami i piciem. Odświeżony, wypoczęty ze świeżymi siłami mogłem znowu jechać mocniejszym tempem. Dzikie odcinki były już dobrze przetarte przez uczestników Wisełki 500, którzy jechali tamtędy nieco wcześniej. Bez zbędnych postojów minąłem Toruń a następnie przejechałem odcinek trasy wzdłuż nieutwardzonego wału, który zdawał się nie mieć końca, aż dotarłem do Chełmna (1002 km, ok. godz. 11:30). Tam zjadłem solidnego kebaba, uzupełniłem płyny i ruszyłem w kierunku nieodległej już mety w Gdańsku. Starałem się szybko i sprawnie pokonywać kolejne odcinki specjalne w okolicy Grudziądza, Nowego oraz Wiosła, jednak konieczny był jeszcze jeden postój na uzupełnienie picia w sklepie na 1070 km. W okolicach Gniewu oraz Tczewa przeszły jeszcze przelotne opady, ale nie uprzykrzyły jakoś dalszej jazdy, a wręcz przyniosły nieco ukojenia i odpoczynku od upału. Po drodze mijałem się jeszcze z wieloma uczestnikami Wisełki 500 (właściwie to już od Torunia do samego Gdańska), których również serdecznie pozdrawiam :) Resztkami sił gniotłem przez łąki tczewskie i wzdłuż wału w kierunku ujścia Wisły walcząc o zejście z czasem przejazdu poniżej 60 godzin, ale kiedy dojechałem do szlabanu przy ujściu Wisły dotarło do mnie, że już nie mam na to szans. Najważniejsze, że główny cel był już na wyciągnięcie ręki. Pozostało tylko bezpiecznie przejechać przez Wyspę Sobieszewską, płytowy odcinek wzdłuż Motławy i bruki w centrum Gdańska. Na metę na Ołowiance dotarłem w poniedziałek o godzinie 20:43, a więc dokładnie 60 godzin i 18 minut od chwili startu ze Schroniska na Przysłopie, zaskakując nieco Organizatora (z powodu niedziałającego trackera), który chciał udekorować mnie medalem za ukończenie Wisełki 500 :) Na szczęście szybko udało się wyjaśnić nieporozumienie, dostałem upragniony medal Wisły 1200, ciepły posiłek i zimne bezalkoholowe :)) Na koniec dziękuję wszystkim osobom zaangażowanym w organizację tego ultramaratonu, kibicom spotkanym na trasie i tym śledzącym uczestników na ekranach komputerów i smartfonów, Krzyśkowi D i pracownikom sklepu/serwisu Wertykal za perfekcyjne przygotowanie roweru do takiej jazdy, Jarkowi K. za bardzo dobre przygotowanie mnie do stawienia czoła takiemu wyzwaniu, i wszystkim, którzy mnie wspierali :)

Top Sports

Janusz Mucha (wertykal∙com)

Wisła 1200 (2025) 🥇

6 Photos

41 Comments

Segments

Sign up to view more activities from Janusz Mucha (wertykal∙com)

Evening Ride

Warszawa - CPK

Morning Ride

Evening Walk

Evening Walk

Want to see more?

The #1 app for runners and cyclists

Sign Up for Free. Track your progress and reach goals. Join 100 million active people on Strava.

See More from Janusz