Morning Squash

MyWhoosh - Al Qudra

Evening Weight Training

Evening Run ☁

Ultra Duch Sanu 2025, Gravel, 145km, prawie 3300m up.

Jak było? 
Forma ok, napalony na start jak dzik na żołędzie. Startuje z założeniem, że jade bezpiecznie, ale swojego maxa na ten dzień. Może za mało snu w tygodniu startowym, ale adrenalina robi swoje, startujemy! 145km i 3200m up przede mna.
Nikogo nie znam w grupach startowych, wiem, że mam mocnego u siebie zawodnika Bartka Rurańskiego i plan jest taki, aby się “poznać” na początku jadąc swoje. Pierwsze km, idealo, wszystko gra. Pierwszy konkret podjazd zaczyna sie na ok 7km i jest to tzw. pranie z wirowaniem (Bystre-Jablonki):  ponad 6km, ze srednim nachyleniem ~6%. Poczatek jedziemy rowno z Bartkiem, patrze na waty i startam sie jechac 300-310W, serducho elegancko lekko powyzej >170bpm - ale wszystko idzie zgodnie z planem. Wydaje mi sie, ze moge jechac mocnej, przez chwile jade 330W - ale zwalniam, bo wiem, ze sie ugotuje - to dopiero poczatek. Stopniowo mijam zawodnikow z poprzednich grup.
Odwracam sie i nie widze Bartka, wiec jade swoje solo. Podjazd koncze pucharkiem z 3 wynikiem, srednio 300W, w czasie  27min. 
Jeszcze mamy poranna wilgoc, wiec w miare asekuracyjnie zjezdzam, w szczegolnosci troche zaskakuja mnie odcinki z wiekszymi, ostrymi kamyki. Profil trasy to praktycznie “zeby pily”. Wahoo pokazuje mi 24 podjazdy i duzo z nich pow 1km. Jest co jechac.
Wszystko uklada sie ok. Mijam kolejnych zawodnikow, jade solo, kazdy kolejny podjazd ok 280-290W. 

I nastepuje moment, gdzie na ok 44km na zjezdzie, huk z przedniego kola i od razu total kapeć, a ja jade ok 30km. Wiem, ze sytuacja jest turbo powazna i mam w oczach DNF. Staje, patrze na kolo, krece nim - kolo cale, ale powietrza zero, szukam dziury, nic nie widze…czas leci…mam 2 naboje, knoty z szydelkiem, ale nie moge znalezc dziury…wykorzystuje jednej naboj, ktory w pare w sekudzie konczy sie, a opona nawet nie drgnie. I wtedy widze TO: rozcieta opona z boku, naderwany jeden z klockow, ktory zakryl rozciecie o dlugosci ponad 0,5cm. KONIEC w oczach….czas leci….wyciagam szydlo, wkladam knot, ale to nic nie robi, bo ja w te dziure wkladam malego palca…nie mam detki, nie mam lyzek…czas leci….

Nagle patrze, ktos zjezdza: Bartek Ruranski, ktory widzi mnie na poboczu i zatrzymuje sie, pyta co i jak, mowie, ze turbo kapec i chyba schodze z trasy, bo nie mam detki, a rozciecie jest tak duze, ze to chyba nie ma sensu. Bartek wymuje swoja detka i lyzki i mowi: trzeba grac FAIR PLAY. Ja jak dziecko z lzami w oczach, mega mu dziekuje (SZACUN ,WDZIECZNOSC!!!) i mowie jedz dalej chlopaku i wygraj to!….

Zdejmuje kolo, chwile walcze z hookles i zjeciem opony z rantow, czas leci….wkladam detke, mam 1 naboj wszystko powinno byc ok…i kolejny zonk, detka od Bartka ma o jakis 1cm za krotki wetyl, i nie mam jak napompowac kola, a ja trace okolo polowe ostatniego naboju…mijaja mnie kolejni zawodnicy…jeden z nich zatrzymuje sie, pyta czy mi pomoc, ja patrze na jego kolo: bardzo niski stozek, wiec mowie, ze mam problem, bo potrzebuje detke z dlugiem wetylem. I tutaj CUD: kolega ma detke TPU z 60mm wetylem, ale mowi, ze jest lekko uzywana i ma latki, ale powinna trzymac….BIORE TO i mega dziekuje Pawlowi Glinskiemu - bo to wlasnie ON! Daje mu detke od Bartka i zabieram sie za kolejny montaz. Udaje sie! ale mam tylko polowe CO2, wiec pompuje kolo do okolo 1,5 bar - co jst turbo malo….czas lecial… waham sie czy jechac dalej czy DNF….patrze na Wahoo: pause time: 27min!!! To wszystko trwalo prawie pol godziny…a jeszcze 102km do mety i ok. 2200 up….

Ryzyk fizyk: JADE! ale juz widze, ze nie moge jechac szybciej niz 35-40km/h na plaskim i na zjazdach…kolo mega “bije” bo nie wskoczylo wlasciwie na ranty….

Wiec cisne na podjazdach, ale zjazdy jade bardzo bardzo wolno…bo oceniam sytuacje trzewo i za cel stawiam sobie: tylko dojechac do mety…

O dziwno, zaczynam dochodzic na podjazdach zawodnikow, ktorych mnie mineli podczas awarii…nie mam pojecia, na ktorym miejscu jestem, to juz nie ma znaczenia, celem jest dojechanie…ok 110km dochodze zawodnika, ktory mowi mi, ze wydaje mu sie, ze przed nim jest tylko 1 zawodnik…ja nie wierze, ale dostaje turbo kopa i daje z siebie wszystko (niestety tylko na podjazdach i plaskim asfalcie)…powietrze jako tako w oponie jest, ale bicie jest niemilosierne i nie ma opcji zjezdzam pow. 35-40km/h.

Place wysoka cena za szarpanie na podjazdach po awarii i ostatnie km, to juz jazda na oparach, aby dojechac…META: dojezdzam 2 open, tracac do Bartka kilkanaście minut. To 2 miejsce i jakiekolwiek miejsce tego dnia ma smak zwycięstwa dla mnie. Wjezdzajac na mete jak zobaczyłem napis na asfalcie: jestes zwyciesca ;-) to chcialo mi sie smiac i plakac. Bo to było wlasnie o mnie, tego dnia.

Jeszcze raz: gratulacje wygranej dla Bartka! a rzede wszystkim wielkie slowa uznania i nagroda FAIR PLAY dla Bartka i Pawla, za to co dla mnie zrobili. Jesteście PRZE-KOTY!

PS.
Innych rzeczy nie pamietam ;-) takich jak np.: zapchanie blotem kol, usuwanie tego blota palcami i kijkiem. Bylo EPICKO.

BIESZCZADY SA BOSKIE.


Top Sports

Tomasz Skrzyniarz

Duch Sanu Gravel 145km 🥈 🏆 open. To 2 ma dla mnie smak 1. Szczegoly w opisie…Bieszczady sa Boskie.

24 Photos

3 Comments

Segments

Sign up to view more activities from Tomasz Skrzyniarz

Morning Squash

MyWhoosh - Al Qudra

Evening Weight Training

Evening Run ☁

Evening Weight Training

Want to see more?

The #1 app for runners and cyclists

Sign Up for Free. Track your progress and reach goals. Join 100 million active people on Strava.

See More from Tomasz