Georgia 🇬🇪🇪🇺 Tbilisi

Catalonia 😍 Santa Coloma de Farners (Girona) 2️⃣

Catalonia 😍 Santa Coloma de Farners (Girona) 1️⃣

Barcelona 😍 Airport - City

Catalonia 😍 Muntanya de Montserrat

We zijn vertrokken voor onze tweedaagse van L’Ardéchoise, een van de grootste volksfeesten voor wielrenners in Europa! Er worden temperaturen tot 37 graden voorspeld. 

Het is belangrijk om vroeg te vertrekken. Om zoveel mogelijk in normale temperaturen te fietsen. En om eens niet de trein van de pelotonnetjes te missen.

Van de eindeloze formules die L’Ardéchoise aanbiedt, is dit de traditionele koninginnenrit. ‘Un parcours superbe’, een mooie staalkaart van de Ardèche. 220 km, 4270 hoogtemeters. 

Er staan 10 cols op het programma. Dat zijn geen lange alpencols, noch steile muren, maar wel stuk voor stuk heerlijke ‘lopers’ van ongeveer 10 km aan 6 à 8% stijgingspercentage. Ideaal dus voor een stevige inspanning aan een goed tempo.

De eerste dag doen we er 4.

De 🗻Col du Buisson is er meteen een perfect voorbeeld van. 13 km lang met een vrij constant stijgingspercentage van ongeveer 4%. We klimmen, voorlopig nog rustig, naar 918 meter hoogte door dorpjes, bossen, langs de grote groene bergflanken.

Het parcours biedt na elke beklimming een afdaling van ongeveer dezelfde afstand. Meteen proeven we van wat tijdens deze tweedaagse een van de absolute hoogtepunten zal worden: de Ardèche-afdalingen. Fenomenaal als je aan die hellingspercentages en zonder al te scherpe bochten pijlsnel naar beneden kunt racen. En in zo’n decor, door kloven, langs afgronden, met uitzichten over verre valleien…

Terug beneden in Lamastre wacht een eerste stadsfonteintje en drinkwatervoorziening door de organisatie. Gedurende heel de dag zal het cruciaal zijn om elke kans te grijpen om bidons bij te vullen en ‘douches’ te nemen. Zo blijven we verbazingwekkend goed bestand tegen de moordende hitte.

Tweede col op het menu is de 🗻Col des Nonières. Een eerste keer echt de benen testen op 10 km aan gemiddeld 3 %. Knallen. In het gezelschap van 2 Duitsers.

Boven in Nonières wacht een bronnetje uit 1932. Drinken, douchen, klaar voor de afdaling, allez! 

Aan de voet van de volgende col in Le Cheylard, een eerste echte beproeving, hunkeren we stilaan naar die beroemde Ardéchoise-bevoorradingen zoals eergisteren. Maar blijkt dat de rit vandaag ‘en autonomie’ afgewerkt moet worden. Goed voor de lokale cafeetjes in de dorpen. Colaatje, ijsje, beetje genieten voor we weer gaan zwoegen. 

De 🗻Col de Mézilhac is een van de meer uitdagende van de streek. 20 km lang, ook al is het stijgingspercentage opnieuw zeer constant en vriendelijk. Maar zulke cols kan je zo zwaar maken als je zelf wil. Ik wil mezelf op de proef stellen. 20 km lang tempo houden zonder naar het kleinste verzet te schakelen.

De bossen bieden schaduw en verkoeling, maar de open vergezichten op de valleien zijn even welkom. Na 7 km klimmen storten hele groepen zich op de kraantjes voor drinkwater en douches, in Dornas, het volgende slaperige dorpje in natuursteen. Iedereen gaat gewoon in volle wieleruitrusting onder de kraantjes staan. Ik kap nog een bidon ijskoud water over me en spring kletsnat weer op de fiets. Heerlijke verkoeling, en het voelt ook nog eens lekker heroïsch aan, dat water dat op de fiets van je afdruipt.

Ik pik aan bij een vijftiger die er alleen vandoor gaat. Zijn tempo ligt hoog en hij probeert me een paar keer af te schudden met een tempoversnelling, maar ik klamp aan. Ook in de haarspeldbochten, recht in de trappers, steeds hoger en hoger, met onder ons het dorpje steeds kleiner en kleiner. De zon beukt op onze hoofden. 

In de verte verschijnt de top en een bijna 360-graden panorama over de groene bergen rondom. 

Op de top op 1119 meter hoogte staat Hotel des Cévennes, waar de tijd in de jaren ‘50 is blijven stilstaan. Ze verkopen broodjes en warme maaltijden, maar aan vegetariërs werd niet gedacht. Onbegrijpelijk vind ik dat.

Honderden fietsers schuiven aan aan lange tafels in de natuur, verschillende met een pint bier. Ook dat kan ik moeilijk vatten. 

We raken aan de praat met twee Franse twintigers uit de Alpen. Natuurlijke klimmers. Geen wonder: ‘Mijn woon-werk- verkeer is een col oprijden.’ Eens iets anders dan de F3 Leuven-Brussel. Nico en Louis verblijven vanavond toevallig in dezelfde gîte als Dries en ik. We spreken af om dan wel samen een pint te drinken.

Maar eerst: een 15 km-lange roetsjbaan hélemaal terug naar beneden. Hier scheren we door de Ardéchoise landschappen die ik ken uit mijn jeugd: diepe kloven met aan beide kanten imposante rotswanden, valleien met de ene bergrug na de andere.

Het is haast onmogelijk om te stoppen voor foto’s, zo spectaculair is de afdaling. Maar 1 keer moet het gewoon. We waren beneden al aan de volgende col begonnen, maar de rotswanden zijn zo hoog en de wielrennertjes daartussen zo klein, dat ik gewoon moet terugkeren voor die foto. 

Gelukkig maar, want helemaal beneden in de kloof, onder de asfaltweg, zien we twee jongeren in de rivier baden. We denken allebei exact hetzelfde: ‘We hebben nog maar 8 km te rijden, 1 colletje. En het is nog maar 14:00. Kom, we gaan naar beneden!’

Met de fiets op de rug klauteren we naar beneden en zien we een waar paradijs verschijnen. Een wonder van de natuur: een natuurlijk zwembad tussen de rotsen en daarachter een waterval van 3 meter hoog over een perfect egale gladde rots. Een perfectere natuurlijke creatie van een glijbaan vind je niet. Dit is de Ardèche: de natuur in haar eindeloze creativiteit. Het doet bij mij dankbaarheid opwellen, dat wij mensen van deze planeet mógen genieten.

De 2 jongeren bieden ons biertjes aan, die ze in het water koud hielden. Met nog maar 8 km te fietsen lijkt me dat nu wel OK. We zijn er uiteindelijk 4 uur blijven liggen, zwemmen, slapen. 

En wie van die duizenden andere deelnemers had dit verborgen paradijs ook ontdekt? Inderdaad, Nico en Louis, de 2 Alpenklimmers.

Dat ‘colletje’, 🗻Col d’Aizac, blijkt toch nog een kleppertje te zijn. Korter, slechts 4 km, maar steiler tot 10 %.

In de herberg, mee geboekt in de formule van 2 dagen Ardéchoise, zijn we de laatsten die aankomen. 

Achter de gevel van Lys de la Vallée in Labastide-sur-Bésorgues treden we binnen in een eeuwenoud decor van natuurstenen muren en houten trappen. 

Iedereen zit samen rond 1 lange tafel in een kamer vol antieke snuisterijen, oude familieportretten en vergeelde kaarten van de Ardèche.

Het voelt alsof we bij Camille, de grappige vrouw des huizes vol tatoeages, thuis mogen gaan eten. Ze slooft zich uit voor de renners, en komt binnen met meterslange broodmanden en borden pasta. 

Dit was lang het enige huis in dit ‘dorp’, naast de kerk. De eerste gekende registratie was in het napoleontisch kadaster in 1843, maar het is nog veel ouder. Het was echt ‘de herberg’ voor reizigers. En zo voelt het tot vandaag, als herberg voor wieleravonturiers die over de cols van de Ardèche trekken.

Aan tafel ontspinnen zich gesprekken over de avonturen en prestaties van de dag, over de verschillende parcoursen. 

L’Ardéchoise is voor velen duidelijk een jaarlijkse traditie. Nico, Louis, Dries en ikzelf zijn de jonkies. Voor de rest vooral oudere mannen. Sommigen zijn hier al aan hun 17e deelname toe. Ze wagen zich aan zware uitdagingen van 4 dagen fietsen en meer dan 10.000 hoogtemeters. Iemand is bezig aan de Ardéchoise Ultra: 618 km en 41 cols. Iedereen beleeft de Ardéchoise op een andere manier en toch ook samen.

We gaan slapen om 22:00. Morgen staan we immers om 6:00 op, om de hitte te vermijden.

🔗 Ontdek alles over de Ardéchoise: 
🔗 Lees hier over L’Ardèche Verte, een speciale rit langs zoveel mogelijk dorpen met streekproducten en unieke sfeer: 

Top Sports

Pieter Stockmans

L'Ardéchoise❗️jour 1️⃣

29 Photos

2 Comments

Segments

Sign up to view more activities from Pieter Stockmans

Georgia 🇬🇪🇪🇺 Tbilisi

Catalonia 😍 Santa Coloma de Farners (Girona) 2️⃣

Catalonia 😍 Santa Coloma de Farners (Girona) 1️⃣

Barcelona 😍 Airport - City

Catalonia 😍 Muntanya de Montserrat

Want to see more?

The #1 app for runners and cyclists

Sign Up for Free. Track your progress and reach goals. Join 100 million active people on Strava.

See More from Pieter